|
Elvis Costello en toetsenist Steve Nieve reizen sinds 1977 samen door pinnige rock, standards, country en meer. Verwacht in Bozar dus niét de gekende plaatversies van hun werk.
Elvis Costello luistert nog zelden naar rock, vertelde hij toen hij de pers via Zoom te woord stond uit Rome, waar de tournee begon. Waarnaar dan wel? Hij veerde op en keerde een minuut later terug met een platendraaier in een kartonnen koffertje – ‘dit neem ik sinds 1981 mee op tournee. Het is maar speelgoed, maar zo hoef ik de tv niet aan te zetten.’ Diepte hij uit zijn tas met vinylplaten: Flaming youth van Duke Ellington, of Lejos de ti, een stokoude tangoplaat van de Colombiaanse Raúl Garcés y Los Caballeros Del Tango. En verder:
Solveig Matthildur, Constantly in love en GDRN & Magnús Jóhann, Tiu Islensk sönglög
‘Dit heb ik in Reykjavik leren kennen.’ Costello en Nieve waren er in mei voor een vierdaags programma waarin zijzelf optraden tussen IJslandse bands. Matthildur speelt synths in de artpunkband Kælan Mikla, en Costello was meteen weg van haar soloplaat. Hij haalt een tweede elpee uit de tas: ‘Dit is het IJslandse songbook, zoals je ook het American Songbook hebt: heel speciaal en heel mooi.’
Daniela Casa, Sovrapposizione di immagini
‘Dit is een Italiaanse, die al vroeg elektronische muziek maakte.’ Sovrapposizione … is een compilatie van Casa’s werk uit de jaren zeventig en tachtig; de componiste, die in 1986 overleed, schreef ook popsongs voor Italiaanse sterren als het popidool Mina.
Khatia Buniatishvili, Motherland
‘Dit is een van mijn favoriete klassieke platen. Buniatishvili is een Georgische pianiste.’ Buniatishvili gaf al concerten toen ze zes was; sinds 2017 heeft ze de Franse nationaliteit. Motherland is een selectie van haar favoriete stukken, van Bach tot Pärt.
Satoshi & Makoto, CZ5000 sounds & sequences
‘Ook dit is elektronische muziek. Dit zijn Japanners, het hele album is op twee Casio CZ5000’s gemaakt, maar het klinkt alsof je naar fluiten en cello’s luistert.’ De plaat van de tweelingbroers maakte in 2017 furore onder kenners voor zijn mix van ambient, popkitsch en dubtechno.
Chet Baker & Russ Freeman
‘Dit was een geweldige vondst. Het is de ten inch waar Bakers versie van ‘The thrill is gone’ op staat.’ Nadat Costello Bakers spookachtige cover van de jazz standard had gehoord, begon hij nummers in dezelfde stijl te schrijven, waaronder ‘Almost blue’, dat door tientallen artiesten werd gecoverd, onder wie… Chet Baker.
Teddy Wilson, Blues in C sharp minor en The Billie Holiday story volume 2
‘Deze platen heb ik vorige zomer gekocht in een platenwinkel in Rotterdam: alle opnamen van Teddy Wilson voor Brunswick en Columbia, en de beste selectie van Holidays werk, met ‘Yesterday man’, ‘The man I love’, ‘I’m pulling through’, met het orkest van Teddy Wilson, een van de beste begeleidingsbands die ze ooit heeft gehad. Die twee neem ik overal mee.’
Op de hoes van de Wilson, uit 1935 of 1937, staat ‘not licensed for radio broadcast’: ‘Toen de radio opkwam, was de vrees dat er geen platen meer zouden worden verkocht. Daarom blijf ik nogal rustig als de dood van muziekopnamen weer eens wordt voorspeld.’
Joe Loss & His Orchestra, Go Latin with Loss
‘Deze plaat heb ik gekregen van een vriend, omdat mijn pa erop speelt.’ Hij toont de foto van Ross McManus, zanger, trompettist en bandleider, op de achterkant: de jonge Costello droeg zelfs hetzelfde brilmontuur als zijn pa. ‘Deze muziek hoorde ik als kind in de ballroom: quicksteps, foxtrots, ... Het was een magische wereld, en toch ook gewoon de werkplek van mijn vader. De vaders van mijn vriendjes werkten overdag, mijn pa vertrok elke avond om zes uur naar de ballroom.’
| 
